Okazuje się, że w historii każdego miasta w Polsce doszukać się można również historii powstania ogródków działkowych.
Pierwsze ogródki działkowe (tzw. Laubenkolonie) powstały w Gdańsku w 1908 r. na Starych Szkotach (Alt Schottland).
Następnie w 1926 roku, po demilitaryzacji Gdańska, obok terenów sportowych czy ścieżek rekreacyjnych, na Biskupiej Górce założono kolejne ogródki działkowe.
Największy z nich kompleks (Bischofsberg I) liczył 47 parceli. Parcela oznaczała tutaj ciągłą część uprawy (użytku gruntowego) lub gruntu wolnego od podatku. Dwa pozostałe zaczęły funkcjonować w kolejnych latach (Bischofsberg II w 1927 r., zaś Bischofsberg III w 1928 r.), ale były już dużo mniejsze: liczyły odpowiednio zaledwie 18 oraz 13 działek.
Były to miejskie kompleksy ogródków działkowych (takich w całym Gdańsku było na przełomie lat 20. i 30. ub. w. łącznie 13) – poza nimi były jeszcze kompleksy będące własności gdańskiego związku działkowców (2) oraz całkowicie prywatne (5). Działki ogrodowe na stokach Biskupiej Górki należały do jednych z najmniejszych – dla porównania warto dodać, że największe kompleksy działkowe znajdowały się na Olszynce (285 parceli) oraz na granicy dzisiejszego Dolnego Wrzeszcza i Zaspy (224 parcel).
W 1929 r. ogródki otrzymały nowe nazwy. Bischofsberg I stał się Bergshöhe („Szczyt Góry”), Bischofsberg II – Lieblingsruh (dosł. „Ulubiona Cisza” lub „Ulubiony Odpoczynek”), zaś Bischofsberg III – Sonnental („Słoneczna Dolina”).
Bibligrafia:
Na podstawie skryptu Jana Daniluk – historyka i doktoranta na UG.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz